Bazen mis gibi kahve koksun istersin hayat...
Sayfalarını ilk defa çevirdiğin keyifli bir kitabı okur gibi.
Sıcacık bir sohbete dalmak istersin
Hayatın o bayıldığın kokusuna rağmen yanında açık bir çay...
Ayda yılda bir öyle bir şarkı söylemek istersin ki; belki bir sene düşünürsün o anı.
Nefesini ta derine kadar açan naneli şeker varmış gibi ağzında; öyle, alelade bir hava çekersin burun deliklerine...
Eğrisiyle, büğrüsuyle beğenmek gelir bu hayatı içinden.
Beğenirsin.
Titrek bir nefes dolar içine, çocuk sevincini hatırlarsın.
Bir piyano notasıdır "an", bir "kulaktir" aslında insan; bir "tuşdur" ruh; bir "parmaktir" o notaya basan...
