Son zamanlarda işim gücüm hayatım. Yaşananla, gelecek arasında sıkışan bugünüm. Sıkışan dediğim, sıkıştığı yok da biz onu görmezden geliyoruz. Görmek istedim bu sefer, gerçekten hissetmek ve yaşamak için...
Nefes alarak uyandım bugün. Şöylece içime çektim havasızlığı. Nasılsa camı açacaktım çünkü. Gülümsedim sebepsiz; nasılsa çalacaktı müzik. Sevdim kendimi, beni sevenleri, benimle bu hayatı yaşayanları. Nasıl olsa sarılacaktım birazdan onlara. Gözlerimi açtım, dans ettim. Nasılsa giyecektim dans ayakkabılarımı. Radyoyu açtım dinledim. Nasılsa gülecektim şakalara, hikayelere. Benim de öykülerim vardı, enerjim, insanları güldürecek kadar. Açtım kapıyı, günün ilk adımını attım. Nasılsa oradaydı gün. Benimdi...
Ayşegül Kumova
5 Ekim 2013 Cumartesi
