Bir kişinin kendi özlük sınırları ve özgürlük sınırları çok belirgindir. Çoğu zaman görünmez veya bulanık gibi gelir insana ancak öyle değildir aslında.. Bakmasını, görmesini bilirsen hep oradadır. Şimdi bu da nereden çıktı değil mi? Aman başına bir şey gelmiş, sinirlenmiş, kızmış, içindekini dışına vuramamış da buraya konu başlığı yapmış demeyin. Yoo! Gerçekten demeyin... Öyle değil çünkü!! Genel bir kanı oturdu üzerime şu aralar.. İnsanlar daha anlayışsız, daha sabırsız, daha tahammülsüz, kendilerine ne çok düşkün, bunu yaparken sözlerinin dikenlerinde daha özensiz, sevgisiz, duygusuz, sözde profesyonel, tuhaf bir şekilde kurallara kayıtsız şartsız bağlı ve bununla beraber, olup bitene öyle bir umarsız ki... Bu tip bir kişilik benimsemesi ve yaşam felsefesinin sahiplenilmesi dalga dalga yayılıyor sanki. Zaman zaman bunun etkisini kendi üzerimde bile görüyor, kendime yabancılaşıyorum.
Bence, kişisel hayat koşullarının yanı sıra bu tür davranış biçimlerine insanları değişen dünya koşulları itiyor. Amma klişe bir felsefe yaptım ben şimdi!! Neyse, öyle ya da böyle durum bu. Ben kendimce, bu tür bir umarsızlığı kendinde fark eden ve değişmek isteyenler için çok basit bir formül düşündüm. Belki etrafındakilere bu formülü öğretmek isteyenler de olur. E iyi olur:)
Buna 8 adımda haddini bilme sanatı dedim haddimi bilmeyerek!
1) Sağlığın her şeyden daha önemli ama ne yap yap, önce kendini düşünsen de sadece kendini düşünme!!
2) Kendini mutlaka sev, ama ne olur kendine bayılma..
3) Sinirlerini aldırmış ve duyusuz olma sakın! Kız, sinirlen ama kendi alanında kalarak... Başkalarını o alana çekme
4) Anlamaya çalışmak o kadar önemli ki, o kadar olur! EMPATİ önemli şey. Sözlük anlamını iyice öğrenip özümsemek en doğrusudur. Bir dene!
5) Evet bunu hepimiz biliyoruz: Bilmemek değil, öğrenmemek ayıp!! Biliyormuş gibi yapıp ukala olmak ise çok pirim yapar!!!!!!!!! Burada doğruyu seç.
6) Hayatı ve kurallarını çok ciddiye alma ama onlara uymaya çalış. Ilımlı ol!!
7) Kendini çok da ciddiye alma!
8) Beni de çok ciddiye alma ; )
