Üşenmemeyi öğreniyorum bu ara.
Bir kanepede uzanıp kalmamayı
Uzanıyorsam da ayaklanmayı
Ayaktaysam şayet, koşmayı.
Doğru yöne bakmaya çalışıyorum şu ara.
Boynum tutulmuş olsa da kireç tutmuş kemikten,
'Bu yön benim', 'Bu doğru benim' demeyi öğreniyorum.
İnancımın kaçıp saklanmasına göz yumuyorum bu ara.
Özlemiyorum, ferahlıyorum biraz,
Telaşlanmıyor, 'adaam sen de' diyorum.
Çok mutlu olmaktan da korkmuyor, cok korkmaktan da haz duymuyorum.
Köşeleri törpülüyorum bu ara,
Sevdiğim 'ben'i parlatıyorum biraz.
İlk defa gerçekten düşünmek için kullanıyorum şu ara beynimi, ve de kabullenmek için kalbimi.
Üşenmemeyi öğreniyorum bu ara,
Dinlemeyi...
Aysegul Kumova
16 Ekim 2012
