Hayaller için ne zaman geç olur? Ya da şöyle sorayım; hayalin için geç kalmak diye birşey var mıdır sahiden? Kime, neye göre geç kalırız ya da erken davranırız? Öyle ya da böyle, geç kalmışlıklar ve geç kalmışlık hisleri pişmanlığı doğuruyor. Üstelik bunlar en beklenmedik, en tuhaf zamanlarda muzipçe çıkıveriyor su yüzüne!
Çocuklarını büyütmüş 30 yıllık evli bir kadının, sıradan bir hikayeyi anlatırken, aslında istediği mesleği okumadığını, fedakarlıklar sonucu bulunduğu noktaya geldiğini öğrenirsin... Çok da içten tanımadığın bir arkadaşını içten bir şekilde dinlerken, imrenerek keşke ben de yapsaydım diye hüzünlü bir şekilde tebessüm ettiğini görürsün. Sonra birgün, küçük bir çocukken hep hayalini kurduğun o okulun tanıtımı, e-posta kutuna gelir. Ama yaşın 30u geçmiştir ve artık çok geçtir... Bunlar gelir gider ve kaçınılmazdırlar. Ancak galiba mühim olan onlara kapılıp hayatın akışını unutmamak ve en önemlisi, onları es geçmemek!
Bazılarının Polyannacılık oyunu dediği mutluluk oyunundan bahsetmiyorum. Sevmiyorum da o kadar mutlu olmayı, kusursuzluğu, pürüzsüzlüğü... Demem o ki, hayal kurarız, gerçekleştiremezsek hayal kırıklıkları yaşar ve aldığımız kararlardan pişmanlıklar duyarız. Fakat önemli olan bunları, tüm hücrelerine sindirerek yaşamak!
Yaşadıklarını sevmelisin. Yaşamını sevmelisin. Kendini sevmelisin...
Herkesin geç kaldım demek kolayına gidiyor ama ne zamanki senin sorun sorulsa ' hayalin için geç kalmak' işte bunun için geç kaldığını kaç kişi söyleyebilir?? Öyleki, bunu söyleyebildiğin an zaten umutlarını bitirdiğin an.. ötesini sorgulamaya gerek yok..O nedenle insan yaşadağı sürece bence hiç birşey için geç kalmış değil..Örn. L&G;)İşkenceyi arttırsada yaşam var olduğu sürece umut etmekte fayda var derim ben:)
YanıtlaSileşim 32 yaşında pilot oldu:))) kimya yük müh iken pilot olmak... çocukluk hayali
YanıtlaSilben de 38imde tekrar şarkı söylemeye başladım:)