Hayat sizi nasıl kendine bağlar? Nasıl motive olursunuz? Bu ufacık tefecik detaylarda gizlidir aslında... Sevdiğim insanların arasında ve yörüngesinde olmanın beni mutlu etmesinin dışında en sevdiğim kurabiyeyi yemek, sevdiğim bir şarkıyı derinlerden de olsa duyabilmek, algısız bir şekilde tv karşısında pineklerken bana komik gelen bir espri bile hayat algılarımı açar, beni kendimle iletişime zorlar. Bu sabah da aynen böyle yaşamın küçük bir hareketi beni uyandırdı...
Kalkar kalkmaz, her zaman yaptığım gibi radyomu açtım. Sabah sporumu yaptıktan sonra - aslında iki kol hareketi ve birkaç esneme de ne kadar spor sayılırsa - elimi yüzümü yıkamak ve bir duş almak üzere odamın kapısını açtım. Ve onunla karşı karşıya kaldım... Hemmeeeen burnumdan içeri girdi : ) Biraz önce bahsettiğim o mutluluk duyularımı açtı ve içeri daldı, odamı kapladı. Dolaştı ve açık pencereden uçup, konu komşuya da attı havasını... Evet, canım annem kek yapmıştı.
Kakao, ceviz ve elmadan oluşan bu güzel besin ürünü tüm eve yaydığı koku kapıma gelince durmuş, beklemişti. Beni uyandırmamak için kapıyı çalmamıştı. Öylece, sessizce, e biraz da muzipçe bekliyordu. Ve güne mutlu başladım... Evet işte bu kadar kolay beni mutlu etmek : ) Aslında dürüst olayım, beni mutsuz etmek de bir o kadar kolay çoğu zaman... Buna da belki başka bir yazımda değinirim ;O)
Sanırım çoğu insan için de aynı şey geçerli oluyor... Farkında olsalar da olmasalar da, aslında mutlu olmanın formülü bu kadar basit ve net !
spor yapmana şapka çıkarıyom
YanıtlaSilo basit gördüğün bir iki hareket bile disiplin
kendin yapabileceğin tembel işi kek tarifim belki annen yokken işine yarar
http://oncekadinsonraanne.blogspot.com/2012/07/en-kolay-ve-lezzetli-kek-tarifi-canann.html