... renkler

Göz kapaklarım kendiliğinden kalktı, hafiflemişlerdi.
Burun deliklerim nefes almaktan korkmuyor, uzun uzun soluyordu.
Enimle boyumu aynı ölçüye getirmek için olabildiğince gerindim beyaz çarşafın üzerinde,
Ve istem dışı gülümsedi dudaklarım, minnet duydum.

Tuzlu suyun tedavi ettiği ben, güneşe korkmadan baktım bu kez.
Ayaklarımı korkmadan bastım kumlara, tüm taneleri hissettim, bir bir.
Keyfe keder şarkılar mırıldandım, koca ağaçların içinde yürürken.
Geçmişin güzel damlaları aktı içime, gerçek ben geldi beni buldu, mutlu oldum.

İçim de uyandı uzun bir uykudan adeta, ben de hafiflemiştim.
Endişelerim evham, kırgınlıklarım saçmalık oldular..
Birden farkına vardım, duyuyor, renkleri görüyordum.
Yine hissettim, hissediyorum. Rahatladım... Ohhh! Meğer hala buradaymışım ben...