Anlamak

Zaman geçtikçe, kanıksadıkça yok oluyor herşey
Hislerim, gizlerim, not defterim, sevgi ve hüzünlerim.
Anımsadıkça her sefer, daha düzleşiyor hersey
Sanki yabancı birinin hikayesi anlatılıyor kulaklarında.

Gülüyorsun kahkahalarla, yeterince komik olmuyor sanki ya da dinleyen sen olmuyorsun.
Dolu tarafını gördüğün bardakları hiç boşaltmadan doldurmuşsun aslında..
O kadar yorulmuşsun ki, unutuyorsun yoruldugunu,
Gücünü, özgürlüğünü, sınırsızlığını, fikrini..

Varınca olan bitenin farkına, savurunca tekmelerini ördüğün duvarlara anlıyorsun,
Çırpınma, eleştirme, eleştirmelerine izin verme diyorsun..
Haksızlık etme ne kendine ne de kendime!
Olağansın, olağanüstü de...
Baş ediyorsun, yıllar öncesine gidiyor, kendini baştan tasarlıyorsun.
Anlıyorsun ki sen hala ordasın, hafif zedelenmiş ama hala ışık saçan...